امشب نوبت کیست؟(سردار شهید «سید حسین علم الهدی»)

امشب نوبت کیست؟

«روزها صدای رگبار و خمپاره، گوش ها را کر می کند و شب ها سکوت، صدای تک تیرها، صدای حرکت آب... و ناگهان سکوت شب با فریاد «الله اکبر» برادران شبیخون شکسته می شود و تیراندازی شروع می شود.

خدایا امشب کدام یک از بچه ها زخمی و کدام یک شهید می شوند و چند تن از دژخیمان را به جزای خود رسانده اند.

همه اش دلهره، اضطراب، انتظار تا لحظه بازگشت برادران. در انتظار، تا آغوششان بگیرم. ناگهان «غیور اصلی» در جلو چشمان من ظاهر می شود. آن شهید، آن مرد تصمیم و اراده و مرد تاکتیک. خدایا کاش او بود و کمکمان می کرد، کاش او بود و از فکرش، از توان و مغز پرتوانش استفاده می کردیم.

خدایا صدای گریه فرزند کوچک تازه به دنیا آمده غیور می آید، صدای آه همسر جوانش!

خدایا چهره پرتلاش و کوه سان محمد بلالی به یادم می آید. آن روز که او را بر روی تخت بیمارستان ملاقات کردم، او که چون شیر در شب ها به عنوان فرمانده عملیات بر دشمن می غرید! آیا شجاع تر از او کسی هست؟ به تازگی شنیده ام پاهایش لمس (فلج) شده، آن روزی که او را دیدم از سر تا پاهایش همه در گچ بود. این اندام خفته، همان اندام پرتوان و پرتلاشی بود که در تاریکی شب، جلو بچه ها راه می رفت و دستور آتش می داد!» (سردار شهید «سید حسین علم الهدی» جهاد در قرآن/ص141)